برگ و سازم جز هجوم گریهٔ بیتاب نیست

خانهٔ چشمی که من دارم کم ازگرداب نیست

رشتهٔ قانون یأسم از نواهایم مپرس

درگسستن عالمی دارم که در مضراب نیست

تا به ذوق گوهر مقصد توان زد چشمکی

در محیط آرزو یک حلقهٔ گرداب نیست

دست و پا از آستین و دامن آن سو می زنیم

مشرب دیوانگان زندانی آداب نیست

در شبستان سیه بختی ز بس گمگشته ایم

سایه ی ما نیز بار خاطر مهتاب نیست

زاهدا لاف محبت سزنی هشیار باش

زخم شمشیراست این خمیازهٔ محراب نیست

خار خار بوریا و دلق فقر از دل برآر

آتش است ای خواجه اینهامخمل وسنجاب نیست

دیده ها باز است و اسباب تماشا مغتنم

لیک درملک خرد جز جنس غفلت یاب نیست

ز اخلاط سخت رویان کینه جولان می کند

سنگ وآهن تا به هم ناید شرربیتاب نیست

حال دل پرسیده ای بیطاقتی آماده باش

شوخی افسانهٔ ما دستگاه خواب نیست

مدعا تحقیق و دل جنس امید، آه از شعور

ما چنان آیینه ای داریم کانجا باب نیست

آنچه می گویند عنقا ای زخود غافل تویی

گرتوانی یافت خودرا مطلبی نایاب نیست

شوخی تمثال هستی برنیابد پیکرم

آنقدر خاکم که در آیینهٔ من آب نیست

بیدل آن برق نظرها آنچنان در پرده ماند

غافلان گرم انتظار و محرمان را تاب نیست